Duyguların varlığını yok saymayacak kadar mantıklıyım.

Benden tamamen olgunlaşıp mantığımı oturtup duygularımdan arındığım zaman beni istiyorlar.

Makineleşmemi ve duygusuzlaşmamı bekliyorlar ki bilmezler mi beni sistemin dışına çıkıp kendi hayatımı kurmama yarayan şey her zaman duygularımdı ?

Bırakmam için güzellikler sunuyorlar ve daha iyi şeyler olduğunu söylüyorlar.

Mantıklı insan duygusuz mudur ?

Yoksa mantıklı bir insan duyguların da var olduğunu kabul etmiş bir insan mıdır ?

Gerçek olgunluk bu değil midir ?